Πότε θα φτιαχτούν τα εξωτερικά γήπεδα του ΔΑΚ Ευόσμου;

Τα εξωτερικά γήπεδα του ΔΑΚ Ευόσμου έχουν καταστραφεί... Από τον Απρίλιο του 2014 μετά από μια εκδήλωση στον εξωτερικό χώρο του Δημοτικού Αθλητικού Κέντρου Ευόσμου στην μια μπασκέτα έσπασε το ταμπλό. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για να αποκαταστήσει την ζημιά και μέσα σε 9 μήνες ολόκληρος ο χώρος μοιάζει εγκαταλελειμμένος.
Μετά το καλοκαίρι του 2014 και σε διάστημα περίπου 2 μηνών εμφανίστηκαν σπασμένα και τα άλλα τρια ταμπλό στις μπασκέτες με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ούτε ένα γήπεδο ικανό να μπορέσουν οι ενδιαφερόμενοι να παίξουν.
Το γήπεδο αυτό κατά το παρελθόν έχει φιλοξενήσει επίσημους αγώνες μπάσκετ της Εκάσθ. Έχουν αγωνιστεί πολλά τμήματα υποδομής των ομάδων του Ευόσμου, κάτι το οποίο βέβαια δεν ήταν σωστό και γι' αυτό και από το 2005 και μετά σταμάτησε να αποτελεί γήπεδο για επίσημους αγώνες.
Από την άλλη μεριά βέβαια είναι ένας χώρος που ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες μαζεύει πολύ κόσμο που έχει σκοπό να παίξει μπάσκετ. Από πολύ μικρές ηλικίες των 6-7 ετών που έρχονται με τους γονείς τους μέχρι 50 χρονών ανθρώπους που απλά παίρνουν μια μπάλα και κάνουν σούτ. Σε καθημερινή βάση βρίσκονται στο γήπεδο 15-20 άτομα και δείχνουν πως το μπάσκετ ζει μέσα από τα εξωτερικά γήπεδα και τα λεγόμενα "μονά" με τους φίλους και όχι μέσα στον κλασσικό πλέον χαρτοπόλεμο του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού.
Για την κατάσταση των γηπέδων εδώ και μήνες έχουν ενημερώσει τον Δήμο Ευόσμου άτομα τα οποία βρίσκονται συχνά στον χώρο για προσωπική τους διασκέδαση και ζητώντας να αποκατασταθούν οι βλάβες στις μπασκέτες. Βεβαίως μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει κάτι για να βελτιωθεί η κατάσταση μετά από εννέα μήνες...
Εκτός από το να παίζουν τα παιδιά μας αλλά και να διασκεδάζουν νέοι και μεγαλύτεροι μέσω του μπάσκετ, στον χώρο αυτό γίνονται και εκδηλώσεις του Δήμου με χορούς και η καθιερωμένη Ανθοέκθεση και είναι ανεπίτρεπτο να εμφανίζει τέτοια εικόνα ο χώρος.
Παραθέτουμε κάποιες φωτογραφίες για να αναδείξουμε την τραγική κατάσταση στην οποία έχει επέλθει το γήπεδο. Ένας χώρος άθλησης αλλά και διασκέδασης για μεγάλη μερίδα της Νέας Πολιτείας Ευόσμου.
Δεν ζήτησε ποτέ κανείς να φτιαχτεί το γήπεδο όπως θα έπρεπε να γίνει. Να μπει για παράδειγμα τάπητας (όπως είναι στο ποσειδώνιο ή στο εξωτερικό γήπεδο του ΕΑΚ Σταυρούπολης) ή να μπουν διχτάκια στα στεφάνια, αλλά είναι σημαντικό τα δυο γήπεδα αυτά να είναι σε καλή κατάσταση καθώς για πάνω από μια 15ετία έχουν φιλοξενήσει άπειρο κόσμο και αποτελούν ένα κομμάτι του ίδιου του Δήμου Κορδελιού-Ευόσμου.

Λένα Μαντά: "Μια συγνώμη για το τέλος"

Η Λένα Μαντά γεννήθηκε το 1964 στην Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε νηπιαγωγός αλλά δεν εργάστηκε στον συγκεκριμένο τομέα. Ασχολήθηκε με τα καλλιτεχνικά και τη δημοσιογραφία. Είχε δικό της θίασο κουκλοθεάτρου που ανέβαζε έργα γραμμένα από την ίδια και δικές της διασκευές λαϊκών παραμυθιών. Δημοσίευσε άρθρα σε τοπικές εφημερίδες. Ήταν διευθύντρια προγράμματος σε ραδιοφωνικό σταθμό, στον οποίο έκανε καθημερινά μια ενημερωτική εκπομπή και επιμελήθηκε τα διαφημιστικά σποτ.

Είναι συγγραφέας μυθιστορημάτων που οι υποθέσεις τους είναι απόλυτα μέσα στα πλαίσια της πραγματικότητας, και το πρώτο της βιβλίο κυκλοφόρησε το 2001 από τις εκδόσεις Λιβάνη. Από τις εκδόσεις Ψυχογιός έχουν εκδοθεί άλλα δέκα μυθιστορήματά της, καθώς και μια συλλογή διηγημάτων. Τα βιβλία της έχουν πουλήσει περισσότερα από ένα εκατομμύριο αντίτυπα. Τέλος, ο τρόπος συγγραφής της είναι ευανάγνωστος και η υπόθεση γίνεται εύκολα κατανοητή από τον αναγνώστη, πράγμα που το οποίο είναι πλεονέκτημα για έναν συγγραφέα...

Το συγγραφικό έργο της κυρίας Μαντά:

• Τη μέρα που σε γνώρισα., εκδ. Λιβάνη
• Βαλς με δώδεκα θεούς. εκδ. Αθήνα, 2005
• Θεανώ, η λύκαινα της πόλης., εκδ. Ψυχογιός, Αθήνα, 2006
• Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι., εκδ. Ψυχογιός, Αθήνα, 2007
• Η άλλη πλευρά του νομίσματος., εκδ. Ψυχογιός, Αθήνα, 2008
• Έρωτας σαν βροχή., εκδ. Ψυχογιός, Αθήνα, 2009
• Το τελευταίο τσιγάρο., εκδ. Ψυχογιός, Αθήνα, 05/2010
• Δεν μπορεί, θα στρώσει., εκδ. Ψυχογιός, Αθήνα, 11/2010
• Χωρίς χειροκρότημα., εκδ. Ψυχογιός, Αθήνα, 2011
• Όσο αντέχει η ψυχή., εκδ. Ψυχογιός, Αθήνα, 2012
• Με λένε Ντάτα., εκδ. Ψυχογιός, Αθήνα, 2013
• Τα πέντε κλειδιά, εκδ. Ψυχογιός, Αθήνα 2014  (πηγή: Βικιπαίδεια)

Αφορμή για την αναφορά στην Λένα Μαντά πήρα από την συνέντευξή της στην Κωνσταντίνα Σπυροπούλου:

https://www.youtube.com/watch?v=X0_wYeziX2U

3D Αναπαράσταση Λευκού Πύργου, Θεσσαλονίκη, αρχές 20ου αιώνα!!! ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ

Δύο καλλιτέχνες, ο 3D animator Βλαδίμηρος Νεφίδης και ο μοντέρ Δαμιανός Μαξίμοφ δημιούργησαν ένα μοναδικό 3D βίντεο το οποίο απεικονίζει τον Λευκό Πύργο, όπως ήταν στις αρχές του 20ου αιώνα.

Οι καλλιτέχνες βασίστηκαν για τη δημιουργία του βίντεό τους, σε φωτογραφίες και σχέδια της εποχής εκείνης.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το βίντεο και αξίζει να το παρακολουθήσουμε όλοι !!

Ετοιμάζεται να μεταναστεύσει η τάξη του ’06 (Άρθρο του 2012)

«ΤΑ ΝΕΑ» μίλησαν με τους αποφοίτους του Πειραματικού Λυκείου του Πανεπιστημίου Μακεδονίας που βγαίνουν στην αγορά εργασίας με την ανεργία να βρίσκεται στα ύψη

Ρεπορτάζ: Εύη Σαλτού

Στο σχολείο ήταν σταθερά μεταξύ των καλών μαθητών με υψηλές επιδόσεις. Το 2006 έφευγε από το Πειραματικό Λύκειο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη με το απολυτήριο στα χέρια, κάνοντας όνειρα και σχέδια για το μέλλον. Σχεδόν έξι χρόνια μετά, για τον ίδιο αλλά και για τους περισσότερους συμμαθητές του τα πράγματα δεν ήρθαν έτσι όπως ακριβώς τα περίμενε.

 

Ο Δημήτρης Πέτσας είναι 24 ετών. Πέρυσι αποφοίτησε από τη Σχολή Φυσικοθεραπείας Θεσσαλονίκης, στο ΤΕΙ Σίνδου και παρότι είχε αρκετές προτάσεις για εργασία πάνω στο αντικείμενο των σπουδών του, εκείνος τους τελευταίους μήνες διαβάζει για να δώσει κατατακτήριες. «Θέλω να περάσω στην Οδοντιατρική, που ήταν και ο αρχικός μου στόχος», λέει στα «ΝΕΑ» ο νεαρός, ο οποίος μένει στο πατρικό σπίτι με τους γονείς και την αδελφή του.

 

Είναι τα παιδιά που γεννήθηκαν το '88. Οι περισσότεροι από τους 26 μαθητές του Γ2 στο Πειραματικό Λύκειο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη άρχισαν μαζί το γυμνάσιο και τέλειωσαν μαζί το λύκειο. Ωστόσο από το 2006, όταν και τέλειωσαν το σχολείο, άλλαξαν πολλά. Κάποιοι υπολόγιζαν πως στην ηλικία που είναι σήμερα θα είχαν σταθερή εργασία, άλλοι ότι θα μπορούσαν να μείνουν μόνοι τους και οι περισσότεροι πίστευαν πως η κατάσταση θα ήταν τέτοια που δεν θα τους ανάγκαζε να φύγουν από την πόλη τους ή ακόμη και από τη χώρα.

 

«Η αλήθεια είναι ότι την αγαπώ πολύ την Ελλάδα. Η συναισθηματική μου πλευρά μου λέει να προσπαθήσω, έστω για ένα διάστημα, να πετύχω τους στόχους που έχω βάλει στην πατρίδα μου. Σκέφτομαι ότι θα είναι ιδανικό να προσφέρω τις γνώσεις μου στους συμπολίτες μου. Με τη λογική μου πλευρά, όμως, εξετάζω και το ενδεχόμενο, εάν δεν τα καταφέρω το διάστημα αυτό, να καταφύγω στη λύση του εξωτερικού», λέει ο Δημήτρης.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ. Η επαγγελματική αποκατάσταση, η οικονομική αστάθεια αλλά και η δυνατότητα να δημιουργήσουν οικογένεια ύστερα από κάποια χρόνια φαίνεται πως προβληματίζουν τους νέους στην ηλικία των 23 και 24 ετών. Και όχι άδικα. Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, ένας στους δύο (51,1%) νέους έως 24 ετών τον Δεκέμβριο του 2011 ήταν άνεργος. Και δεν είναι η μόνη αρνητική «πρωτιά» για τους νέους, αφού 57% των Ελλήνων ηλικίας 18 - 34 παραμένει στο πατρικό σπίτι .

 

«Με φοβίζει το επαγγελματικό μου μέλλον. Ακόμα και όταν τελειώσω τη σχολή μου δεν θα μπορέσω να βρω δουλειά στο αντικείμενό μου εύκολα. Με βάση την κατάσταση στην Ελλάδα, δεν ξέρω πως θα μπορέσω να έχω σταθερή δουλειά που θα με εξασφαλίσει οικονομικά. Πώς θα δημιουργήσω οικογένεια ύστερα από κάποια χρόνια με τέτοια οικονομική αστάθεια και σε τι κόσμο θα φέρω τα παιδιά μου;», αναρωτιέται ο Νίκος Στράντζαλης, απόφοιτος την ίδια χρονιά από το Πειραματικό Λύκειο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.

 

Σπουδάζει στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, παράλληλα και για τρία χρόνια εργαζόταν ως προπονητής μπάσκετ. Οχι πια. «Τα τελευταία δύο χρόνια ψάχνω για διάφορες δουλειές, αλλά διαπιστώνω πως δεν υπάρχουν πολλές. Οταν ήμουν μικρός έζησα για πέντε χρόνια στη Γερμανία. Εχω συγγενείς εκεί και σκέφτομαι πως στην Ελλάδα δύσκολα μπορείς να δημιουργήσεις την επαγγελματική πορεία που θα σε φέρει στο πιο ψηλό επίπεδο. Θα μπορούσα να ζήσω σε μια ξένη χώρα, να εργαστώ και να μπορέσω να προσφέρω».

Σ'αγαπάω μόνο - Γιάννης Κότσιρας (Νέο τραγούδι)

Κυκλοφόρησε το νέο τραγούδι του Γιάννη Κότσιρα σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου και μουσική του Θάνου Μικρούτσικου. Ο Κότσιρας αναμένεται να κυκλοφορήσει μια ολόκληρη δουλειά σε συνεργασία με τον Θάνο Μικρούτσικο, ο οποίος πριν λίγες μέρες ανέφερε τα εξής για τον φίλο και συνεργάτη του:  " Ο κύριος Γιάννης Κότσιρας είναι ο πιο σημαντικός,ο πιο σπουδαίος Έλληνας τραγουδιστής που έχουμε στον τόπο αυτή τη στιγμή ".

Το νέο τραγούδι έχει τίτλο "Σ'αγαπάω μόνο" και το προτείνουμε για να μας φτιάξει τη μέρα.

https://www.youtube.com/watch?v=4oZqRD8YBB8

Εντυπωσιακές φωτογραφίες από διάφορα μέρη του κόσμου!

Καθώς έψαχνα στο ιντερνετ, βρήκα μερικές πολύ εντυπωσιακές φωτογραφίες και θα ήθελα να σας τις παραθέσω... Είναι από διαφορετικά μέρη στον κόσμο και πραγματικά προκαλούν εντύπωση και μόνο που τις κοιτάς. Φανταστείτε πως θα ήταν να βρισκόμασταν κιόλας σε κάποια από αυτά τα μέρη...
Και δεν είναι καν επεξεργασμένες οι φωτογραφίες!

Bamboo Forest, Japan

Black Forest, Germany

Canola Flower Fields, China

Lavender Fields, UK

Mendenhall Ice Caves, Juneau, Alaska

Mount Roraima, Venezuela/Brazil/Guyana

Salar de Uyuni: One of the World’s Largest Mirrors, Bolivia

Shibazakura Flowers, Takinoue Park, Japan

Street in Bonn, Germany

Tunnel of Love, Ukraine

Wisteria Flower Tunnel in Japan

Zhangye Danxia Landform, China

Νίκος Στράντζαλης

Ότι δίνεις, παίρνεις... Αλήθεια ή παρερμηνεία ?

Λένε πως ότι δίνεις, παίρνεις σε αυτή τη ζωή. Από όλες τις εμπειρίες που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του μπορεί να καταλάβει πως αυτή η φράση έχει απόλυτο δίκαιο.
Με ότι κι αν ασχολείσαι πρέπει πάντα να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό. Είτε αυτό μεταφράζεται στη δουλειά σου,είτε στο χόμπι σου, είτε κυρίως στις ανθρώπινες σχέσεις. Είναι μια φιλοσοφία που όποιος την ακολουθεί δεν πρόκειται να βγει χαμένος. Ειδικά στην δουλειά πολλές φορές μπορεί να νιώθουμε ότι αυτά που κάνουμε δεν ανταποκρίνονται στο κύρος και στην ανταπόδοση που περιμένουμε. Οι ανώτεροί μας μπορεί να μην θέλουν να μας δείξουν,για τους λόγους τους, την αξία που έχουν οι ενέργειες μας. Από 'κει και πέρα όμως εμείς πρέπει να συνεχίζουμε τη σκληρή δουλειά όχι για κανέναν άλλον παρά μόνο για τον εαυτό μας. Σίγουρα θα απογοητευτούμε στην αρχή αλλά την κατάλληλη στιγμή θα έρθει η αναγνώριση. Μόνο όταν πραγματικά παλεύεις για το καλύτερο είσαι άξιος για το καλύτερο.
Επίσης η συγκεκριμένη φράση έχει εφαρμογή και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Είτε αυτές είναι φιλικές, είτε ερωτικές. Στις φιλικές σχέσεις είναι έντονο το να δίνεις όταν παίρνεις,αλλά και το να δίνεις χωρίς να πάρεις. Αυτό σημαίνει μια πραγματική φιλία. Να δίνεις, γιατί απλά είσαι φίλος,γιατί θα πρέπει να του συμπαρασταθείς. Ο ίδιος μπορεί να μην το κάνει για σένα,αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα το κάνεις και εσύ. Δεν νιώθουμε φίλο κάποιον επειδή μας νιώθει και αυτός.
Αντίθετα στις ερωτικές σχέσεις τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκη. Στις περισσότερες περιπτώσεις η φράση παρερμηνεύεται καθώς οι περισσότεροι νομίζουν πως θα πρέπει να πάρεις ότι δίνεις. Δεν είναι έτσι όμως. Όπως σε όλα τα πράγματα στη ζωή, ο καθένας έχει το δικό του χαρακτήρα, έχει την προσωπικότητά του και είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε τι μας δίνει ο άλλος. Να μπορούμε να κρίνουμε αν αυτό που δίνει είναι πολύ ή λίγο. Τις περισσότερες φορές, αν δεν πάρουμε αυτό που θέλουμε απλά λέμε ότι δεν έδωσε αρκετά. Δεν είναι έτσι όμως... Βεβαίως όλα τα προβλήματα μιας τέτοιας διαδικασίας ξεπερνιούνται με την καλή διάθεση και τη συζήτηση μεταξύ των εμπλεκομένων.
Πολλές φορές ακούς ότι εγώ έδωσα τα πάντα και δεν πήρα τίποτα, μα 100% αυτό είναι λάθος,απλά δεν έχουμε μάθει να εκτιμάμε αυτά που μας έδωσαν. Άλλωστε κάποιοι πολύ απλά μπορεί να μην θέλουν ή να μη μπορούν να δώσουν στον άλλον... Τότε απλά φεύγεις και η ζωή τα φέρνει πάντα έτσι ώστε όταν έχεις δώσει, να στο επιστρέψει !!!

Νίκος Στράντζαλης

Πρόταση: Αγίου Βαλεντίνου? Δώρο γόβες!!!

Πλησιάζει η μέρα των ερωτευμένων. Μια μέρα που οι περισσότερες γυναίκες περιμένουν πως και πως για να περάσουν όμορφα με το αγόρι τους. Από την άλλοι οι άντρες δεν περιμένουν την συγκεκριμένη μέρα για να "γιορτάσουν" τον έρωτά τους,παρά το δείχνουν,όταν το νιώθουν καθημερινά. Από 'κει και μετά όμως η συγκεκριμένη μέρα είναι μια ευκαιρία για να κάνεις κάποιο δώρο στο ζευγάρι σου,να βγεις και να περάσεις όμορφα. 

Σήμερα λοιπόν θα κάνω μια ιδιαίτερη πρόταση για τους άντρες. Ανάλογα και με την οικονομική δυνατότητα του καθενός βεβαίως.

Εμάς μας αρέσουν οι γυναίκες όταν είναι βαμμένες και όταν εντυπωσιάζουν με το στυλ τους. Πολύ περισσότερο όμως μας αρέσουν όταν συγκεκριμένα αξεσουάρ της σέξυ εμφάνισης τους,τους τα έχουμε αγοράσει εμείς. Με αφορμή λοιπόν την ημέρα των ερωτευμένων σκεφτείτε τι θα μπορούσατε να πάρετε στην κοπέλα σας που θα της αρέσει αλλά θα την κάνει να ανέβει ακόμα περισσότερο στην δική σας ερωτική επιθυμία. Με μια πρώτη σκέψη λοιπόν προσωπικά θα σας πρότεινα γόβες. Ποίος άντρας δεν έχει φανταστεί μια γυναίκα με γόβες. Απόλυτα ερωτικό !!! Θα την ξετρελάνετε αλλά παράλληλα θα είναι ένα δώρο που και εσείς θα το χαρείτε από τη δική σας μεριά. Σκεφτείτε το...

Νίκος Στράντζαλης

Μια βραδιά,μια εικόνα...Χίλιες σιωπές !!

Τι να πει κανείς για αυτό το τραγούδι.. Για τις εικόνες που δημιουργεί,την μελαγχολία,την αγάπη,το όνειρο,τον έρωτα... Ένα από τα τραγούδια που έχουν μείνει και θα μείνουν στον χρόνο! Με την μαγική ερμηνεία της Ελένης Τσαλιγοπούλου... Μια εικόνα,μέσα στο αμάξι,μετά από μεθύσι όταν γυρνάς από ξενύχτι και να το ακούς. Απολαύστε το...

Στις βραδινές περιπλανήσεις μας
μέσ' της πόλης τον αχό
τις θαμπές φωνές των άγνωστων
σκορπάει ο αέρας εκεί κι εδώ.

Μου κρατάς το χέρι σε κρατώ
με κοιτάς για μια στιγμή
το μεγάλο μας το όνειρο
σου εξηγώ με ένα φιλί.

Και μετά δεν μιλάμε πολύ
γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή
Με το βλέμμα στους περαστικούς
νά 'χα χίλιες σιωπές να ακούς.

Στις βραδινές περιπλανήσεις μας
στης καρδιάς τις διαδρομές
πώς γεμίζει η νύχτα χρώματα
πώς φωτίζονται οι σκιές.

Και δεν βρίσκω λόγια να σου πω
γιατί όλα έχουν φωνή
το μεγάλο μας το όνειρο 
σου εξηγώ με ένα φιλί.

Και μετά δε μιλάμε πολύ
γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή
Με το βλέμμα στους περαστικούς
νά 'χα χίλιες σιωπές να ακούς

Νίκος Στράντζαλης

Για σένα! Ένα τραγούδι που μας ταξιδεύει...

Όπως ήμουν στο αμάξι σήμερα και άκουγα ραδιόφωνο έμεινε η σκέψη μου σε ένα τραγούδι του Γιάννη Κότσιρα, το "Για σένα". Έπιασα τον εαυτό μου να ακούει το συγκεκριμένο τραγούδι και να δημιουργεί εικόνες. Ακόμα και άσχετες με τον στίχο, απλά με ταξίδεψε σε έναν άλλο κόσμο μέσα από την μελωδία του. Βρέθηκα να το σιγοτραγουδώ και όταν τελείωσε απόρησα με το γεγονός ότι μου φάνηκε πολύ λίγο και ήθελα να το ακούσω ξανά... Γι' αυτόν τον λόγο σας το προτείνω σήμερα και ευελπιστώ μέσα από τους γεμάτους παρομοιώσεις στίχους του να σας ταξιδέψει και εσάς.

Έφτιαξα κόσμο στην παλάμη μου βαθιά,
έβαλα χρώματα κι αστέρια και βουνά
και με τα κύματα ζωγράφισα νησιά,
μόνο για σένα.

Κι έτσι που σου σβησα στα χείλη τη σιωπή,
τον ήλιο κρέμασα στου κόσμου το σχοινί,
να ταξιδεύει μεσ' τη θάλασσα η ψυχή,
πάντα για σένα.

Κι όπως θα στάζουν τα φεγγάρια στο νερό,
θα κλέψω χρώμα και θα φτιάξω ουρανό,
για να πετάξω μ' ένα χάρτινο φτερό,
μαζί με σένα.

Κι όπως θα λιώνει μεσ' τα μάτια σου η βροχή,
ουράνια τόξα θα γεννάει το φιλί,
να ξημερώνει κι η ζωή μου να μπορεί,
να ζει για σένα.

Έφτιαξα κόσμο στης παλάμης τις γραμμές
όταν σαν σύννεφα θα φεύγουν οι εποχές,
να θέλω αυτά που έχεις τη δύναμη να θες
να θέλω εσένα.

Ξέρω καρδιά μου θα' ρθουν δύσκολοι καιροί,
κι όμως η φλόγα αυτή που ανάβει στο κερί,
όσο κι αν λιώνω μου μαθαίνει απ' την αρχή,
να καίω για σένα.

Εκεί για σένα,
θα'μαι εκεί για σένα,
ένα γέλιο θα'μαι,
μια στιγμούλα θα'μαι.
Κι ίσως να'μαι κάτι που να μοιάζει αγάπη.
θα'μαι εκεί για σένα.
δύο κορμιά σαν ένα.

Νίκος Στράντζαλης

Κι αν χιονίζει και αν βρέχει.. το αγριολούλουδο αντέχει !!

Σήμερα στη Θεσσαλονίκη ήταν η πρώτη φορά για φέτος που είδαμε χιόνι... Μπορεί οι γιορτές να πέρασαν,μπορεί να άργησε, αλλά έστω κι έτσι είδαμε και εμείς λίγο άσπρο! Για σήμερα λοιπόν η πρότασή μας είναι το Αγριολούλουδο !!!

Μη με λυπάσαι διώξε με απόψε
σαν να `μαι αγριολούλουδο
και τη ζωή μου κόψε
Εγώ γυμνός ξεκίνησα
εγώ πηγαίνω μόνος
Σπίτι μου είναι ο δρόμος
και τραγούδι μου ο πόνος
Διώξε με και μη λυπάσαι
τι θα γίνω μη φοβάσαι
κι αν χιονίζει και αν βρέχει
τ’ αγριολούλουδο αντέχει

Μη με κρατήσεις μονάχα από συμπόνια
το κρύο το συνήθισα θ’ αντεξω και τα χιόνια
Εγώ γυμνός ξεκίνησα
εγώ πηγαίνω μόνος
Σπίτι μου είναι ο δρόμος
και τραγούδι μου ο πόνος
Διώξε με και μη λυπάσαι
τι θα γίνω μη φοβάσαι
κι αν χιονίζει και αν βρέχει
τ’ αγριολούλουδο αντέχει

Νίκος Στράντζαλης

Ο Αλεξανδρινός Ουρανός είναι στον έρωτα σαν διαμάντι ανθεκτικός (video)

Το συγκεκριμένο τραγούδι προβάλει τα συναισθήματα που μπορεί να σου δημιουργήσει η πόλη της Αλεξάνδρειας,αν την έχεις επισκεφτεί και την έχεις ζήσει... Και από την άλλη πλευρά μια εικόνα για το πόσο όμορφη και συναισθηματική μπορεί να είναι η πόλη για αυτούς που δεν είχαν την τύχη να βρεθούν εκεί.

Προσωπικά δεν έχω καταφέρει να πάω ακόμα στην Αλεξάνδρεια αλλά είναι μια από τις πόλεις που σίγουρα θα επισκεφτώ αν έχω τη δυνατότητα. Μέχρι τότε θα σκέφτομαι το πως μπορεί να είναι μέσα από το τραγούδι του Γιάννη Κότσιρα που μας ταξιδεύει στην Αίγυπτο...








Ο αλεξανδρινός ο καθαρός ο ουρανός
στον έρωτα είναι σαν διαμάντι ανθεκτικός
κι όπως καθρεφτίζεται στη θάλασσα ζεστός
λες γιασαλάμ να κι ένας άξιος μισθός

Βρε γιασαλάμ πού να το φανταστώ
τόσο γλυκό το φθινόπωρο αυτό
τούτος ο ουρανός ο φθινοπωρινός
είναι ο αυθεντικός ο αλεξανδρινός

Το ένα μου λιμάνι είναι δυτικό
το άλλο το παλιό ανατολικό
έχω αεροδρόμιο στο βοριά
κι ένα αρχαίο φάρο προς το νοτιά

Ναι ο ουρανός ο καθαρός ο αυθεντικός
στην Αλεξάνδρεια είναι τόσο ανθεκτικός
που όταν σκάει το κύμα δυνατά στο Κάιτ Μπέι
παντάν παντάν βρε γιασαλάμ ο έρωτας λέει

Γιασαλάμ θα πει τόσα χώρεσα
που το δαίμονά μου συγχώρεσα
για όλα του τα πάθη τα άγρια
γιασαλάμ θα πει Αλεξάνδρεια

Νίκος Στράντζαλης

Κωνσταντινούπολη !!!

Η Κωνσταντινούπολη είναι μια ιδιαίτερα εντυπωσιακή πόλη κυρίως για εμάς του Έλληνες καθώς συνδυάζεται και με την πλούσια ιστορία που κουβαλάει... Η Κωνσταντινούπολη,την όποια έχω επισκεφτεί γύρω στις πέντε φορές, είναι μια πραγματική μεγαλούπολη. Είναι η καταγωγή του πατέρα μου από εκεί και με κάθε ευκαιρία που βρίσκω την επισκέπτομαι και πάντα μαθαίνω κάτι περισσότερο για την ιστορία και τον πολιτισμό της.

«Ξέρεις γιατί την Πόλη την είπαν Πόλη; Γιατί ήταν η πιο ωραία πόλη του κόσμου»  έλεγε ο παππούς στην ταινία "Πολίτικη Κουζίνα" . Και είναι όντως μια πανέμορφη πόλη!

Σας παραθέτω λοιπόν ένα βίντεο που βρήκα στο Youtube για την Πόλη:

Μια Πόλη που είναι πολύ ενδιαφέρουσα και θα ήταν καλό όλοι οι Έλληνες που σέβονται την ιστορία τους να την επισκεφτούν και να καταλάβουν το μεγαλείο του Έλληνα, μέσα σε μια πόλη που δεν είναι πια ελληνική.

Νίκος Στράντζαλης

Ένα τραγούδι για την ξενιτιά (Καρτ Ποστάλ) !!

Έχοντας ζήσει στην ξενιτιά, βεβαίως ήμουν μικρός (5 μέχρι 10 χρονών), αλλά θυμάμαι ιδιαίτερα εκείνα τα χρόνια θα ήθελα να ξεκινήσω αυτή τη νέα προσπάθεια με ένα τραγούδι... Μιλάει για μια ζωή που αφήνεις πίσω για να φύγεις από την πατρίδα σου με σκοπό μια καλύτερη ζωή. Μιλάει για τα συναισθήματα που δημιουργεί η ξενιτιά. Την αγάπη για τους ανθρώπους που άφησες πίσω.. Αλλά και για συναισθήματα που θέλεις να ξεχάσεις. Την ξενιτιά την έζησα και είναι πολύ δύσκολη, αλλά όταν έχεις όνειρα πρέπει να τα ακολουθείς, έστω κι αν πρέπει ν φύγεις από τον τόπο σου. Το τραγούδι για σήμερα είναι το "Καρτ Ποστάλ" του Γιάννη Κότσιρα. Απολαύστε το...

Μια σάκα κρεμασμένη απ' τον ώμο
Νερό και πατατάκια για το δρόμο
Μη με θυμάσαι.

Δε θα 'χω όνομα δικό μου και ζωή
Είναι η μνήμη επικίνδυνη σιωπή
Μη με θυμάσαι.

Στην τσέπη μια μικρή φωτογραφία
Της άλλης μου πατρίδας ιστορία
Μη με θυμάσαι.

Θα μεγαλώνω με σπασμένα ελληνικά
Θα μεγαλώνω με σπασμένα τα φτερά
Μη με θυμάσαι.

Θα στέλνω καρτ ποστάλ στη μάνα μου
Θα λέω "είμαι καλά, σας αγαπώ"
Μη με θυμάσαι, έχω άλλο ουρανό
Απ' το δικό σου ουρανό
Εγώ έχω άλλο ουρανό.

Δυο γυάλινα μπουκάλια στη ζακέτα
Και δίπλα μου μια έγκυος γυναίκα
Μη με θυμάσαι.

Θα 'χει άλλο χρώμα το δικό μου το παιδί
Μόνο ένα κέρμα να μου ρίξει στο κουτί
Μη με θυμάσαι.

                                           (Stuttgart)
http://www.youtube.com/watch?v=IEd5KE1eOls

Νίκος Στράντζαλης

Το νέο μου ιστολόγιο !

Το συγκεκριμένο ιστολόγιο θα ασχολείται με την καθημερινότητα, με νέα, με ζητήματα που αφορούν τις ασχολίες και τα ενδιαφέροντα του γράφοντος και μπορούν να βοηθήσουν ή να ενημερώσουν το κοινό για ζητήματα της ζωής.

Νίκος Στράντζαλης